Բռնաբարված Եվրոպան ու մենք

Էս ու՞ր, եվրոպան արդեն քայքայվել է, ի՞նչ ունի, որ ձեզ առաջարկի, դուք էլ փեշերդ հավաքել ու վազ եք տալիս մոտները: 
Ձեր բաց քամակն այլևս ոչ ոքի չի հետաքրքրում՝ Եվրատեսիլը վկա: Իսկ ազերական քամակը՝ նավթագազային գայթակղությամբ է մատուցվում: Աշխարհի ամենահպարտ ու պարծենկոտ ազգն իր հպարտության մեջ է մահանում: Սերժը վկա, սովորեք շախմատ խաղալ, մեկ էլ սովորեք պոռնկության նյուանսները, դուք վաղուց խաղն այդ տեղափոխել եք այդ հարթություն: Դուք մերժեցիք ճշմարիտ արժեքները՝ զինվորի մահը վկա, որ սուգը երգ ու պարով փոխեցիք: Մի՞գուցե խելքի գաք, ախր եվրոպացու քամակից քաքահոտ է գալիս, ի՞նչ եք քցվում նրանց քամակը լիզելու ու ծամածռվում եք , պոչ խաղացնում թե նրանց, թե ռսի, թե ամերիկացու ոտքերին քսմռտվելով, քծնում, մլավում, իսկ նրանք քացի տալիս,ձեզ ձեր տեղը ցույց տալիս ու ձեր կլանչոցը հանում:
Աշխարհը ձեզ Պուշկինյան խոսքերով է չափում. «ты трус, ты раб, ты армянин... », և ո՞վ է հիշում ձեր ծովից ծովը: Թուրքիան վաղուց արդեն առանց Հայաստան քարտեզներ է տպում ու վաճառում:
Թե խելք է մնացել գլխումդ, ապա վերագտի քեզ, թե չէ իսկապես հետքդ էլ չի մնա: