Հարցազրույցս galatv.am կայքին

Ազգային ժողովը երկու ամիս առաջ «Կանանց և տղամարդկանց հավասար իրավունքների և հավասար հնարավորությունների ապահովման մասին» օրենք է ընդունել: Վերջին շրջանում աղմուկ բարձրացավ և եղան քննադատություններ, թե նման անվան տակ ԱԺ-ն գաղտնի ընդունել է մի փաստաթուղթ, որն այլասերություն է քարոզում: Այս թեմայով ԳԱԼԱ-ի զրուցակիցն է հրապարակախոս Մամիկոն Համբարյանը:

-Պարոն Համբարյան, ի՞նչ կարծիքի եք օրենքի մասին: Օրենքը ինչո՞վ է մերժելի Հայ Առաքելական Եկեղեցու տեսանկյունից: Կարծիք կա, թե օրենքը գաղտնի է ընդունվել: Համաձա՞յն եք այն տեսակետի հետ, որ բացի հանձնաժողովներից, նման օրենքի ընդունումից առաջ պետք է նախ բազմակողմանի քննարկումներ կազմակերպվեին: 

-Իմ հոդվածներից մեկում ես անդրադարձել էի այն հարցին, թե ինչո՞ւ է լռում Հայ Առաքելական Եկեղեցին, թերևս որոշ քահանաներ իրենց կարծիքն այս կապակցությամբ հայտնել են, սակայն դա չի կարելի դիտել որպես եկեղեցու պաշտոնական դիրքորոշում, և այս կապակցությամբ հայտարարություն մինչ այս պահը ես չեմ լսել և չեմ կարդացել և եթե ընդունենք, որ չկա պաշտոնական դիրքորոշում, ուրեմն կարելի է նաև այսպես հասկանալ, որ նման օրենքը ոչ մի կերպ մերժելի չէ եկեղեցու կողմից: Չմոռանանք նաև այն փաստը, որ եկեղեցի-պետություն սերտաճումը ենթադրում է փոխշահավետ գործարքներ: Սահմանադրությամբ ամրագրված է, որ Հայաստանի Հանրապետությունը ճանաչում է Հայաստանյաց Առաքելական Սուրբ Եկեղեցու` որպես ազգային եկեղեցու բացառիկ առաքելությունը հայ ժողովրդի հոգեւոր կյանքում, նրա ազգային մշակույթի զարգացման եւ ազգային ինքնության պահպանման գործում: Դրանից ելնելով` Հայ Առաքելական Եկեղեցուն ՀՀ օրենսդրությամբ տրված են մի շարք մենաշնորհներ, այդ իսկ պատճառով այսօր եկեղեցին պատասխանատվություն է կրում երկրում տիրող բարոյահոգեբանական գաղջ մթնոլորտի համար:  Օրինակ` Մոլդովայի Ուղղափառ Եկեղեցին այս օրենքի ընդունման պատճառով  Կառավարության անդամներին զրկեց հաղորդությունից: Սա ցույց է տալիս եկեղեցու պատասխանատվությունը Աստծո և սեփական ժողովրդի առջև: Կարող եմ ասել, որ  Հայաստանի Ավետարանական եկեղեցիների համագործակցության կողմից եղել է պաշտոնական բողոք և ձևավորված հիմնավորում, բայց Հայ Առաքելական և Հայ Կաթողիկե եկեղեցիները դեռևս լռում են: Թերևս ուշացումով հայտարարություն կատարվի, սպասենք:

Ինչ վերաբերվում է ԱԺ-ին, ապա  Ազգային ժողովը նման օրենքները հանրությունից գաղտնի ընդունելու փոխարեն պետք է այն ներկայացներ հանրային քննարկման, որը ինչ-ինչ պատճառներով չէր արվել և հետո զարմանալին այն էր, որ անցնելով երեք ընթերցում` ոչ մի պատգամավորի մոտ տարակուսանք չէր առաջացրել օրենքի երրորդ հոդվածում տեղ գտած ձևակերպումը, թեև այդ օրենքին դեմ էր քվեարկել միայն մեկ պատգամավոր, այն էլ` ՀՀԿ-ից:

Բնականաբար, արտահերթ ժողովի և երեք ընթերցմամբ օրենքի հապճեպ ընդունումը կասկածանքների տեղիք է տալիս, այլ կերպ ասած` իշխանությունները քաջատեղյակ էին, որ մեր հանրությունը եվրոպական նման այլասերության հակառակորդ է և չի հանդուրժի նման օրենքի ընդունումը, այդ իսկ պատճառով էլ այն ընդունվել է գաղտնի` նույնիսկ առանց լրատվամիջոցների ներկայության և լուսաբանման:

-Որքանո՞վ են նման օրենքի սկզբունքները հակասում հայ քրիստոնեական և հայ ավանդական ընտանիքի գոյության սկզբունքներին և կա տեսակետ, որ այն կխարխլի ազգի ու ընտանիքի ակունքները:

-Հակասո՞ւմ է արդյոք քրիստոնեության սկզբունքներին, իհարկե` այո´, քանի որ Աստվածաշունչը մեզ ներկայացնում է, որ Աստված մարդուն ստեղծեց երկու սեռի` արու և էգ, չկա երրորդ՝ անորոշ սեռ: Աստվածաշնչում բազմաթիվ օրենքներ կան այդ սեռերից յուրաքանչյուրին վերաբերվող` մազերի սանրվածքից սկսած մինչև հագուստ կրելը, ինչպես նաև հասարակության մեջ իրենց սոցիալական դերերի բաշխումը և պատասխանատվությունները: Այդ օրենքի առաջին դրույթում գրված է. «…Գենդերային` տարբեր սեռի անձանց ձեռքբերովի, սոցիալապես ամրագրված վարք, կանանց եւ տղամարդկանց միջեւ հարաբերությունների սոցիալական հայեցակետ, որն արտահայտվում է հասարակական կյանքի բոլոր ոլորտներում…»:

-Ձեռքբերովի սոցիալական վարք. ի՞նչ է դա նշանակում:

-Մի այսպիսի պարզ օրինակ բերեմ: Պատկերացնում եք, որ հայկական ավանդական ընտանիքում ամուսինները որոշում են բաժանվել, և կինը երեխաներին թողնում է ամուսնու խնամակալությանը: Մի պայծառ օր ընտանիքի հայրը արթնանալով` բացահայտում է, որ ինքն իրեն կին է զգում և որոշ ժամանակ հետո որոշում է ամուսնանալ, ասենք, Վարդան ձյաձյայի հետ: Հարց է առաջանում` այդ ընտանիքի երեխաներն ինչպե՞ս են ընդունելու այդ ամուսնությունը: Երեխաները ընդունելու են, որ իրենց պապան պապա չի, այլ մամա է: Հասկանո՞ւմ եք, դա խեղում է նախ Աստծո սահմանած օրենքները, իսկ  հետո երեխայի հոգեբանությունը՝ տեսնել ընտանիքում երկու տղամարդ ծնողների, որից մեկն իրեն տղամարդ չի զգում: Նման ամուսնությունների դեպքում բացառվում է երեխա ունենալը, ուրեմն ի՞նչ է անելու զույգը, բնականաբար որդեգրելու է:  Տղամարդու և կնոջ ամուսնական միությունը հանդիսանում է  ընտանիքի իդեալական մոդելը, որը մարդկային ցեղի շարունակությունն է ապահովում, այլ մոդելները բացառվում են:

Ի դեպ, վստահաբար կարելի է ասել, որ այս օրենքներին հետևելու են ինցեստի և մանկապղծության օրինականացման օրենքների (որոնք այսօր անխուսափելիորեն հաջորդաբար ընդունվում են եվրոպական երկրների կողմից) ընդունման պարտադրումը Հայաստանի Հանրապետությանը:

Քրիստինա Մկրտչյան

http://www.galatv.am/news/view/hambaryan_07082013.html